Przewodnictwem wysokogórskim (technicznym, wspinaczkowym, pozaszlakowym) zajmują się osoby posiadające państwowe uprawnienia przewodnika górskiego tatrzańskiego klasy I i II *

Wysokogórscy przewodnicy tatrzańscy posiadają uprawnienia do wykonywania swojego zawodu poza znakowanymi szlakami turystycznymi Tatr, w eksponowanym terenie wspinaczkowym. Podstawowym zadaniem przewodnika wysokogórskiego jest zapewnienie swoim gościom bezpieczeństwa podczas szeregu aktywności górskich o charakterze „przygody ekstremalnej”. Każdy z przewodników posiada umiejętności wykorzystania szerokiego zestawu technik asekuracji a nieodłącznym, codziennym narzędziem, które wykorzystuje w swojej pracy jest lina wspinaczkowa.

 W związku z faktem, że mówimy o sportach charakteryzujących się podwyższonym ryzykiem (wspinaczka letnia i zimowa, narciarstwo wysokogórskie) niezwykle ważne – oprócz sprawności i kondycji fizycznej - jest posiadanie przez przewodnika odpowiednich umiejętności technicznych, wspinaczkowych i narciarskich a także doświadczenia, pozwalającego przewidzieć realne lub potencjalne zagrożenia. Innymi słowy, obok obcowania z piękną górską przyrodą, równie ważne, czasem nawet ważniejsze jest dostarczanie sporej dawki kontrolowanej adrenaliny i emocji.

Trzeba wspomnieć, że nasi goście, z kraju i z zagranicy docenią z pewnością bogatą wiedzę przyrodniczą i kulturową jaką dysponują przewodnicy tatrzańscy. Tatry to „ich góry”! Niemal cały proces szkolenia i przygotowywania do zawodu odbywa się w Tatrach.

SZEROKA OFERTA DLA NASZYCH GOŚCI

Przewodnicy górscy tatrzańscy klasy pierwszej i drugiej wspinają się wraz ze swoimi klientami na drogach o charakterze taternickim. Oferta obejmuje łatwe oraz trudne wspinaczki na skalnych i lodowych ścianach Tatr Polskich np. na Zamarłej Turni, Mnichu, Kościelcach, Kopie Spadowej, Żabim Mnichu oraz (na podstawie posiadanego EPC/ELZ) Tatr Słowackich np. na Wołowej Turni, Batyżowieckim Szczycie, na zachodniej ścianie Łomnicy, południowej Kieżmarskiego etc. Klienci w obecności wysokogórskich przewodników tatrzańskich mogą pokonać znane ze swej ekspozycji granie tatrzańskie np. Grań Fajek, Grań Kościelców, Mięguszowieckich czy Wideł. Dla osób, które nie poszukują aż takich emocji z pewnością istotna będzie informacja, że wysokogórscy przewodnicy tatrzańscy prowadzą także klientów na niedostępne znakowanymi szlakami wierzchołki tatrzańskie np. Mnich, Zadni Mnich, Mięguszowiecki, Żabi Wyżni, Żabi Mnich, Zadni Kościelec, Gerlach, Lodowy, Łomnica, Pośrednia Grań, Durny itd.

W zimie poza wchodzeniem na szczyty i prowadzeniem na klasycznych drogach wspinaczkowych przewodnicy tatrzańscy wspinają się także z klientami na lodospadach. Większość przewodników wyższych klas posiada  dodatkowe uprawnienia narciarskie i prowadzi także wysokogórskie wyjścia narciarskie śladami klasycznych narciarskich „wyryp”(Zawrat, Krzyżne, Szpiglasowa Przełęcz, Barania Przełęcz, Czerwona Ławka)  ale także trudne zjazdy z tatrzańskich szczytów i przełęczy  (Rysy i Niżnie Rysy, Niebieska Przełęcz, Kozi Wierch itp.). Podczas wyjść i wspinaczek przewodnicy uczą technik wykorzystywanych w górach oraz przekazują szereg informacji, podwyższających umiejętności prowadzonych klientów. Przewodnicy zapraszają również na szkolenia z zakresu turystyki wysokogórskiej i bezpieczeństwa lawinowego. Zachęcamy zatem do korzystania z usług specjalistów. W naszej obecności, możecie Państwo rozwijać swoje umiejętności w szerokim zakresie lub po prostu zrealizować planowany cel górski.

* - Nazwę „wysokogórski” przewodnicy tatrzańscy promują w związku z szykującymi się zmianami prawa w naszym kraju, których konsekwencją będzie likwidacja nierozpoznawalnych dla klientów klas przewodnickich i docelowo podział przewodnictwa na dwa typy/rodzaje – górskie i wysokogórskie. W wyniku szeregu konsultacji jakie przeprowadziło Ministerstwo, także w ramach zintegrowanego systemu kwalifikacji, wszystkie środowiska przewodników górskich w Polsce (beskidzcy, sudeccy, tatrzańscy) skłaniają się do likwidacji klas przewodnickich. Głównymi powodami decyzji są; słaba rozpoznawalność dla klientów, brak odniesienia do nazewnictwa, które wykształciło się na świecie oraz trudności z międzynarodowym uznawaniem uprawnień. Jednocześnie brakuje w naszym kraju czytelnego podziału na dwie odmienne, funkcjonujące na świecie - formy przewodnictwa

Warto wyjaśnić skąd wzięło się określenie „wysokogórski przewodnik tatrzański” – W większości krajów określenie „przewodnik górski” (mountain guide, Bergführer, guide de montagne)  określa osobę prowadzącą klientów w trudnym, wspinaczkowym terenie. W naszym kraju ów termin odnosi się do przewodników prowadzących grupy turystów po znakowanych szlakach turystycznych, gdzie techniki linowe używane są co najwyżej w sytuacji awaryjnej. Dlatego, już ponad 20 lat temu polscy przewodnicy międzynarodowi wyszkoleni wg standardu IVBV wprowadzili do polskiego prawodawstwa zwrot „wysokogórski”. Mimo, że zawód ten został po czterech latach zderegulowany to nazwa „wysokogórski” przyjęła się w naszym kraju jako określenie przewodnictwa o charakterze technicznym. Przewodnicy tatrzańscy klasy I i II przyjęli ów zwrot aby wskazać polskojęzycznym odbiorcom, że wykonują – przynajmniej w Tatrach – tą samą pracę co przewodnicy międzynarodowi.

Ów zwrot w sposób jednoznaczny pozycjonuje górskich przewodników tatrzańskich klasy I i II co jest niezwykle ważne w wyborze rodzaju usługi, dokonywanym przez klientów.